چگونه داوری کنیم؟ 
برخی از متخصصان آن را غریزه ای اکتسابی یا “احساس درونی” می نامند که تجربیات عمیق را با مهارت های تحلیلی، برای ایجاد بینش هایی که دیگران از آن غافل هستند، در هم می آمیزد.
این تعریف حس شهودی دارد اما درک این موضوع که، منظور چه قضاوتى است و چگونه میتوانیم آن را بشناسیم؛ دشوار است.
در تلاش برای برطرف کردن این چالش، یک محقق به مدیران عامل شرکای ارشد شرکتهای حقوقی و حسابداری، ژنرالها، پزشکان، دانشمندان، کشیش ها و دیپلمات ها نزدیک شد. وی شش عنصر اصلی را شناسایی کرد که در مجموع بخشی از نتیجه ارزیابی را شامل میشود.
1) یادگیری.
با دقت گوش دهید و نقادانه صحبت کنید (گفت وگوی انتقادی مثبت). قضاوت خوب مستلزم آن است که دانش را به فهم تبدیل کنید.
2) اعتماد.
راهبری یک تلاش انفرادی نیست. راهبران باید مهارت و تجربیات دیگران و همچنین خودشان را در جهت تعامل با دیگران به کار گیرند.
3) تجربه.
راهبران فراتر از داده ها و شواهد مربوط به یک تصمیم، قضاوت را تحمل می کنند. تجربه فراهم کننده زمینه است و به شناسایی راه حل های احتمالی و پیش بینی چالش ها کمک می کند.
4) جدا سازی.
هنگامی که اطلاعات را پردازش می کنید و به تفاوت در میزان دانش خود و دیگران می پردازید، بسیار مهم است که بایدها و نبایدهای خود را شناسایی و درک کرده و به آنها توجه کنید.
5) گزینه ها.
هنگام تصمیم گیری، اغلب از راهبر انتظار می رود حداقل بین دو گزینه، كه توسط طرفداران آنها تدوین و ارائه شده، یک گزینه را انتخاب كنند. اما راهبران هوشمند نمیپذیرند که تنها همان دو گزینه موجود است. احتمالاً وقتی قضاوت درست وجود دارد که همهی گزینه ها قابل بحث و بررسی باشند.
6) واگذار کردن یا تحویل دادن.
راهبران هوشمند هنگام بررسی پروژه ها، با دقت در مورد امکان سنجی اجرا و خطرات آن فکر می کنند و سپس این موارد را برای ذینفعان شفاف میکنند. این ویژگی برای تصمیمات بزرگ به همان اندازهی تصمیمات کوچک مهم است.
مطلب بسیار مفیدی بود ممنون
سپاس از توجه شما